Ulan bir kere de karar verdigim bir seyi gerceklestire bileyim be! Sözde türkiyeden gelir gelmez is bulacaktim, evi degistiricektim.. Annem türkiye'de kaldi, ben is bulunca babam'da gidicek.. Ama is yok! Günlerim evde oturup sikilmakla geciyor.. Babama göre türkiyeye gidip annem ve kardesimin yaninda durmaliyim, onlar kendini yalniz his etmesin diye.. benim ödemem gereken bir yigin borcumu düsünen yok tabi.. insanlar kendi öncelikleri söz konusu oldu mu hep bencildirler ve bu durum artik bana cok normal geliyor.. anormal bir cok durum bana normal gelmeye basliyor yavas yavas, mesela; aileye güvenmemek.
Bizim sülale'de genel olarak kimse babasina güvenmez, anneler erkek cocuklarini her seyden önce tutarlar. onlara da pek güvenilmez yani.. Bir basari elde edenler basaramayanlara hava atar, hemde bariz bir bicimde, basaramayan gariplerimde basaranlari kiskanir. Ha dogru düzgün bi bok basaran yoktur.. bunu da kiskandigim icin degil gercekten böyle oldugu icin söylüyorum..
Bu arada icime hafif depresif bir pollyanna kacti, asiri inancli bir haldeyim. Bi yandan da yok galiba yine kendimi kandiriyorum diyorum.
Velhasil bir yanim oradan oraya ziplayan masal kahramani pitircik bir yanim hic bir masal'da yer bulamayan kötü cadi, icimi kemiren bu dengesizligin aq!
Bu hayalperestligim icimde secret yapma istegi uyandiricak derecede, ama evren bana secteri cekecek diye korkuyorum..
