Artik odam da internet baglantisi yok, modem cekmiyor yani.. bu hafta her gün is aramaya cikmak üzere uyudum ama, saat caldigin da elimi bile kipirdatmadim.. ya da kipirdattim ama saati kapatmak icin.. bi süredir sürekli uyumak istiyorum.. uyuyayim bikac yil gecsin sonra kalkayim.. miskinlik de son nokta degil bu, sadece artik zamani ne ile gecirecegimi bilmiyorum.. zamani harcadigim her sey öyle anlamsiz geliyor ki ben de bos durmak bos kosmakdan iyidir diyerek uyumak istiyorum.. kuzenimin yanina gitmek istiyodum ama parasizliktan gidemiyorum.. babam sponsor olmak istemiyor.hic bir halt olmadi bu hafta aslinda.. bi sey fark ettim sadece, ne olursa olsun kendimi yalniz his etmiyorum.. kendimi cok hazirlamistim yalnizliga, insanlarin temel de yalniz olduguna, hayatinda ki insanlarin bir nevi kamufle olduguna, yada baska bisey, yada sadece deger verdiklerin ve sana deger verenler olduguna, ama en derinde yalniz olduguna, falanina filanina, ebesinin damina.. simdi bunlara inaniyorum, böyle cocukluktan beri bi alisilmis yalnizlik bende ki ve zaman gectikce yalnizligin cogalmasina ragmen kendimi yalniz his etmiyorum da bu icimde ki sizinti ne onu anlamiyorum.. gözlerimi kapatim yillar gecsin sonra acayim diyorum ama actigim da bir insan evladi olacak mi yanim da? ya da bir telefon uzagim da? onu da gectim, bu yalnizligin sonu nereye varacak? aile desem aile gibi degiliz, arkadaslar desem bi arkadasim var o da kiz sikilmaya basladi benden.. gerisi zaten uzaktan-arkadas..
ulen bu isin sonun da bi evin icinde 3 kediyle tek basima kalmiyayim? simdi evlilige inanmiyorum da gidip biriyle mantik evliligi yapayim, e sevdiklerim mantigimi alt ust edenler genel de yuzume bakmaz.. ama bi yandan güzel de, hicbir sorumlulugun olmamasi.. hem ne yapicam kediyi köpegi su memleket memleket gezen hafif ucuk teyzelerden olurum.. gencligim de biyer göremedim bari yaslaninca gezerim.. hay bin hüzünlü kunduz ben can sikintisindan önümüzde ki 20 yilin hesabini cikarmaya basladim, daha bu günümle ne halt edecegimi bilemiyorken..
