Birak ay gitsin sen kal bu gece.

Simdi, elimle biriktirdigim sonra ellerimle ittigim tüm umutlarima bakiyorum. Cocukken günesi tutmus ve o zamandan beri yaniyormuscasina bidaha hic bir sevince ermeyecek gibi, yerine koyacak bir seyler ariyorum.


Acilen kendime bir ugras bulmam lazim, kafaya takacak bir mevzu, üzerine yürüyebilecegim bir zorluk. Ancak öyle avuta biliyorum icimde ki bosluklari. Hayatim yeterince zor degil mi? 
Zor. Ama o zorluklarla bas edemedigimden, bas edebilecegim belalar ariyorum basima. Bir insan ancak bu kadar gerizekali olabilir, ama kendimle bas basa kalamiyorum iste. Belki de bundandir herkese kol kanat olmam. Bilmiyorum. 


Ve herkes gibi bende; kendime yapay gercekler kurup buna inaniyorum. Icten ice bilerek; aslinda hic bir sey bizim degil. 

Read full post »

Üstümden cekerler bulutlari, gök mavi degil. Basimin üstünde tasirim bulutlari, kafam dumanli..

Read full post »

Sevdigim sehirlere sevmedigim adamlar cagiriyor beni hep.

Read full post »

Hep sonradan.

Hic bir zaman ait olamayacagim bu yeryüzü viranesinde, üzerimde canli yayin sahtekarligina bürünmüs bir aci. Hic bir zaman adapte olamayacagim bu yerlerde. Ciddi adaptasyon sorunlari cekiyorum su siralar, hayatimi rutine bagladim isyan ede ede.. Hala icimde bir umut, belki bu yoluna sokmam gereken seyleri yoluna sokar ve ceker giderim diye. Ama sokulmaz yoluna sokulasi seylerm ve ben kalirim bu viranede icimi yiye yiye.. Tüm sahtekarliklara göz yumarim yine, viraneyi renklendirmek adina ince ince dalga gecerim kendi icimden. Onlar anlamaz ben icin icin gülerim, onlar bilmez ben susarim. 

Read full post »

Af'Allahü Anh

Maneviyat, degerler. Bir insanin hayatinda ki en önemli erdem. Maddiyatla maneviyat arasinda gidip gelen iki yüzlü bizler. Bizler, cirkin saydigimiz her seyi olagan kilan bizler. Tüm cirkinlikleri icinde barindiran, bunlari cirkin sayan yine bizler.. Hepimiz bir parca sahtekar, bir parca onursuz ve öyle yalniz, kimsesiz, aciz..

Yadirgadigimiz her seyden bir parca var bizde de. Birini hor görmeyi yadirgar, bizden olmayan herkesi icten ice hor görürüz. Zamanimizi zaman kazanmak icin satar, zamanini satmaya bedenini ekleyenleri begenmeyiz.

Cirkin olanlari benimsersek. Bunlari sahtekarca elestirmeyi kesip evet biziz bu dersek, belki tamamen güzel oluruz? Ozaman optimistlerde salak olmaz belki. Herkesin kader cizgisi degisir, hayat daha kolay olur belki?

Read full post »

simdi, elimi kaldiracak gücüm yokken 'uyurum gecer' dedigim zaman geride kaldi.
hic bir sey gecirmez. yorgani basina cekip aglamak, birlikte aglamak degildi. yalnizim iste.
ve melekler sag omuza konar, ve ejderha sol omuza ve melekler iner..
ve acidan baska bisey yok
ve bir agac aci meyvesiyle büyür
ve bir ses ölümden konusur

ve melekler; masumiyeti anlatmaz olur..

Read full post »

en derinlerde hep bir hüzünlü sarki caldi.. düs kurdum, masallar anlattim. Kuslar uctu masallarimda, cocuktum hep, en güzel yerinde degil tam büyüyecekken bitirdim masallari.

Ulastimda kendime, hep yeni bir sekilde. Uzaktan bakmadim ama, görecegimi begenmiyecegimden degil ama uzaklardan usanmamdan..

Buraya sonbahar geldi, her sonbahar bana bir tekrar gibi.. her sonbahar bana her seyin aslinda kendini tekrarladigini hatirlatir gibi.. yinede sevmekten vazgecmedim sonbahari, oysa vazgecmek benim en belirgin huyum..

derinlerde; yine bir masal anlatmaktayim, masal kahramanlarim yok ama kuslar ucuyor, o ilik esintileri var, yagmur yagiyor zaman zaman, gunes doguyor sonra.

Read full post »

yalnizlik, insanin cevresinde insan olmamasi demek degildir, insanin kendisinin önemsedigi seyleri etrafındakilerin önemsemedigini görmesidir..

Read full post »

sanki düsmemek icin atlamak gibi.

Yolcular, telaslar, cabalar.. Her giden daha bir mutlu sanki, kendim dahil az insana özgü sanirdim bunu.. cogunluk döndügünü sevmezmis meger..

Yagmur yagmakta bu günlerde, kalbime yagar gibi.. Bi arkadasim derdi, yagmur kalbi sarar diye, herkes yagmurda bi farkli olur diye..
Bu gerzek hüznümü yagmura yüklüyorum, sanki kilif buldukca arinacagim, gececek..
Gecmedi, gecmiyor.. sadece ben geciyorum, herkesten.

Read full post »

Tam alistim zanederken yeniden basladi.. tüm ufkumu kapatan, beni bos, sefil, nefessiz birakan o hapisin icindeyim yine. basimda bir gardiyan bile yok.. icimde binlerce kelime ikinci bir hapisin icinde; serbest biraksam baslarinda yine gardiyan ben olacagim. Kime ne anlatmam gerektigini, hatta birine bisey anlatmama gerek olup olmadigini bile bilmiyorum. Benciller, anlamazlar..
Yalniz kalmaya duydugum özlemi yalnizligimla avutuyorum.. Sanirim ben en cok kendimden kurtulmak istiyorum..

Read full post »

cocuk düslerimiz yok artik..

''Yas ilerledikce'' olan seylerden nefret ediyorum artik.. O cocukca heyecanlari deli gibi özlüyorum, hani mesela sevdigin bir televizyon programi icin gün saymayi; o gün geldiginde hazirlik yapmayi.. ya da mesela arkadaslarla plan yapmayi, planin gerceklesmesi degil plani yaparken bile deli gibi sevinmeyi.. birini cocukca bir heyecanla gizliden seve bilmeyi, salak salak gülümsemeyi.. hani o icinin icine sigmamasi hali, hani dünyanin kücük geldigi o anlar. O zaman huzursuz eden sonradan düsününce ah ettiren o anlar. Bir seylere gercekten inanmayi, gecmisin ne kadar karanlik olsa da gelecegi düsünürken gözlerinin isiktan acimasini.. özledim.. cok özledim.. burdan bakinca o anlari özlüyorum, ilerdede bu anlari özleyecegim biliyorum.. hepsini toplasam, baska bir hayati özlüyorum, bununda bilincindeyim..

Bundan sonra bir cok sey eskisi gibi olmayacak.. cünkü her ne kadar su bahs ettigim seyleri özlesemde ben cogu zaman bir seyleri özlemeyide özlüyorum.. Bu duygusuzluk bencilligimi iyice körüklüyor..

Read full post »

sifira gider, sonsuza gider.. gider de gider..

Insanlar cok fazla sey bekliyorlar.. Hep istiyorlar.. cok sıkıldım ben, yakinda ciglik cigliga kacicam buralardan..

Yazmadigim zamandan beri o kadar cok sey oldu ki. Ne oldugunun bir önemi yok, sadece ben yandim, bittim, kül oldum ve yeniden dogdum! Kendimde en sevdigim seylerden biridir bu fiziksel olarak ölmedikce tamamen pes etmiyorum hic, pes etmis gibi davrandigim cok oluyor ama insanlar o siralarda benim kafamda 40 tilki dolandigini bilmiyor..

Insanlar.. cok sıkıcılar.. Sonunda tam da istedigim gibi düzenin disinda oldugumu his ediyorum, her ne kadar düzenin tam icinden bir iste calisiyor olsam da - o normal ve rutin ''insan isteklerinden'' uzakta oldugum icin kendimi düzenin disinda his ediyorum. Ve bu benim cok hosuma gidiyor. Kendi sinirlarim icinde dönüp dolanmaktansa böyle avare gibi ordan oraya savrulurum daha iyi..

Bu da her zaman ki anlamsiz yazilarimdan biri oldu iste, aslinda deli gibi yazmak istiyorum ama nereden baslayacagimi bilmiyorum.. bide nereye yazacagima bir türlü karar veremiyorum..

Read full post »

Gel düsümde ki sevgili, ay isigi yedir bana..

''Eski ve bakimsiz tarihimdeki tüm belkilerimi topladim, hepsi bir adam etmiyor''

Kendime yasak koydum. Yalnizligin kökün'de en yalin halimdeyim..

Uzun süredir bekledigim isi buldum, calisiyorum. Tüm hayallerim materyalizmi benimsemis halde.
Dedigim gibi, kendime yasak koydum.. Bu sebeple diyebilecegim bir sey kalmadi.

Read full post »

Havanin günesli olmasi cok can sıkıcı bir sey olabiliyor. Belki yillardir isigin, aydinligin umutla baglanmis olmasindan, cok sıkıcı oluyor. Hic bir sey yapamamanin getirdigi sıkıntı gitmiyor bir türlü üzerimden. Birsey yapmadikca da gitmeyecektir. Kimseyle dogru düzgün bir diyalog icine giremiyorum böyle his edince, insanlar hakkimda ne düsünüyor böyle zamanlarda cok merak ediyorum. yada etmiyorum.. bilmem..

Hava günesli ve bu benim cok sinirimi bozuyor suan.. bu kadar cok inancsizlikla nasil basa cikacagimi hic bilmiyorum..

Dinle..

Read full post »

yasamin, beklediginin gelmemesi- ki, iste senin de, gelmeyecegini bildigini beklemen olacak.

Lanet olasi düzen. Kahpe devran.. Hic bir seyimiz olmamasina ragmen o kadar büyük sorumluluklar altina giriyoruz ki. O kadar büyük hatalar yapmak zorunda kaliyoruz ki..

yanlis anlasilmasin, yaptigim hatalara kilif örmek icin demiyorum ''zorunda kaliyoruz'' diye.. Bazen gercekten zorunda kaliyoruz. Bugün hic sevmedigim bir ise, belki de cok zor tahamül edebilecegim bir isin id görüsmesine gittim. Ilk görüsme mükemmeldi, ilk görüsmedeki adam umitlenmemi sagladi, bu isi alabilecegime dair cok pozitif konustu.. Ikinci görüsme.. kadin yeterli tecrübem olmadigini söyledi..

O kadar sinirliyim ki.. adamin beni bos yere ümitlendirmesine degil, o ise giremeyecegimi bildigi halde o kadar pozitif konusmasina degil. Kendime sinirliyim.

Okulu birakmasaydim bunlar olmayacakti, ya da hic sacma sapan bi sekilde o okullara baslamasaydim bu kadar borcum olmayacakti. yada ben baska biri olsaydim, hayatimi takintilarim degil kendim yönetseydim. yada baska bir ailem olsaydi.. veya cocuklugumdan itibaren her sey farkli olsaydi..

olsaydi.. olabilir.. ya olursa? bunlarin etrafinda dönüp durmakdan baska bi sey yaptigim yok. elimde baska bir sey yok.. her tarafim bos. her yanim kimsesizlik. Türkiyeye git diyecekler bana, haklilar.. Onlar kendi önceliklerine benciller, ben kendikilerime.. Benim önceliklerim neler mi? Cok aci.. bunca hayalden, ümitden, tahminden elimde kalan sade ve sadece kendi yedigim ekmegi kendim alabilmek.. Baska biseyde istemiyorum, beklemiyorum artik. O kadar inancsizim ki, sade ve sadece kendimi gecindire bilmek istiyorum. Bu bile benim icin lüks bisey gibi artik. Cok aci.. disim sahtekar, icim bom bos.

Read full post »

Ucurtmam bulutlardan yüce!

Ben bir tek cocuklugumu özlüyorum. Cocuklugumda ki gercekligi özlüyorum. Aslinda cok boktan bir cocuklugum vardi, aslinda özleye bilecegim hic bir sey yok.

Ben cocukken gercek bir ailem vardi. Her sey boktandi, hatta aile icinde bile boktandi ama aile kavrami vardi o zamanlar bende. Gercek'ti bu. Simdi ki gibi icini bos birakmak zorunda kaldigim bir cok kavram gibi degil. Aslinda insanlari degilde onlarla yasadiklarimizi mi özlüyoruz? Nietzsche hakli mi? Biz insanlarin bize his ettirdiklerini mi özlüyoruz, onu mu seviyoruz?

''insanlari sevdiginizi söylüyorsunuz! ama daha derine indiginizde sevdiginizin onlar olmadigini göreceksiniz. siz bu sevginin icinizde yarattigi duygulari seviyorsunuz.''

Dün is görüsmesine gittim. Adam bana ilerisiyle ilgili planlarimi sordu. Nasil salliyorum nasil! Yok belki tiyatro okuluna gidicekmisim de, ya da universteye devam edicekmisim ay bide kucuk bi cafe acmak istiyorum.. Bu kadar basit seyler bile öyle geliyor ki bazen..

Bu ise alinmaliyim, simdi ikinci görüsmeye cagirilmayi bekliyorum. Bu isi alirsam her sey daha güzel olucak.. Özgürlük ve yalnizlik bu ise bagli.. allahim nolur nolur olsun!

Aile iliskilerimiz bana o kadar sahtekarca geliyor ki artik, bana söyledikleri her sey batiyor.. Ben artik yalniz olmak istiyorum..

Read full post »

Yabanci

Gevsemis duygulu yaylar.. duygularin yaylari gevsemis..  gevsek gevsek gülüyor.

bilmem kac tahtasi eksik, yoklar iste.. gitmisler..

Sehirler, insanlar, aceleler, sesler, arabalar.. nereye bakarsan bak, hersey ayni.. asagi yukari ayni hayatlar, hepimizin ayri ayri süsledigi.

''belki'';.. o kadar güzelsin ki. o kadar cok bahanem oldun ki. seni kendime karsi o kadar cok kullandim ki, sana borcluyum simdi.. sen hep ''belki''sin ve senden sonra gelen her cümle hep senin vicdansizligini tasimak zorunda.. o kadar güzelsin ki.

insanlar.. farkli izler.. topu topu 6 kader var bizlere cevir cevir sunulan.. ayni iste.. ya en yogunundan birtane.. yada ortaya karisik, hepsinden bir parca.. milliyetcilik karisiti - tam olarak nasil karsi olacagini kestiremeyen - insanlar hep fiziksel ortakliklardan bahs ederler, oysa bizim yasadiklarimiz da ayni..

''ait olamamak''.. cift yüzlü sancim benim.. özgürlük ve büyük boslugum..

Read full post »

 

Det trekker meg ned.. Mitt indre jeg, mitt alt.. mitt patetiske behov om å venne meg til det.. følelses løsheten som sprekker, kommer altid til syne som et smilende jeg.. det føles nesten som at jeg aldri har følt noe før.. bare nesten..

Read full post »

Süphe

Kafanin icinde dönen 1000 ihtimalden ihtimal begenmeye hazir misin? Hepsi ayri bir mantikli gelir, hepsinde ayri bir tas yerine oturur, hepsinde yeni bir iz bulursun, hepsi seni en basa götürür. gidemezsin.. Korkudan mi dogar bu yoksa cok fazla ilgiden mi cözemezsin. Dogumunu görmüssün oysa; dogdugu an onu kimsenin bulamayacagi bir yere birakmis olmayi dilersin.

Beyninin en zayif yönünü kesf edersin.

Bütün kötülüklerin birbirine girer, sonuca her yanastiginda yeni bir sey cikar önüne; izin vermezler! gecemezsin..

Yüzünde yüzlerce yüz olusur, görmezsin.. gösteremezsin..

Bulaniklasir bütün ihtimallerin. Aslinda ne basit bir sey degil mi bütün bunlari baslatan? 

Aslinda mümkün olamaz, degil mi?.. Deneme, engeleyemezsin.

Delillerin yetersiz olusu durdurmaz, o sorusturmaya baslamistir.. Mahkemeye seytanla girmektesindir, bilmezsin..

Mantiksizligin bilincindeyken bilincinin gücünü fark edersin; hic ugrasma, senden bagimsizligina hükmedemezsin...

Read full post »

Heykel gibi his ediyorum kendimi artik, hep ayni ifadeyle ayni yerde..

Ulan bir kere de karar verdigim bir seyi gerceklestire bileyim be! Sözde türkiyeden gelir gelmez is bulacaktim, evi degistiricektim.. Annem türkiye'de kaldi, ben is bulunca babam'da gidicek.. Ama is yok!

Günlerim evde oturup sikilmakla geciyor.. Babama göre türkiyeye gidip annem ve kardesimin yaninda durmaliyim, onlar kendini yalniz his etmesin diye.. benim ödemem gereken bir yigin borcumu düsünen yok tabi.. insanlar kendi öncelikleri söz konusu oldu mu hep bencildirler ve bu durum artik bana cok normal geliyor.. anormal bir cok durum bana normal gelmeye basliyor yavas yavas, mesela; aileye güvenmemek.

Bizim sülale'de genel olarak kimse babasina güvenmez, anneler erkek cocuklarini her seyden önce tutarlar. onlara da pek güvenilmez yani.. Bir basari elde edenler basaramayanlara hava atar, hemde bariz bir bicimde, basaramayan gariplerimde basaranlari kiskanir. Ha dogru düzgün bi bok basaran yoktur.. bunu da kiskandigim icin degil gercekten böyle oldugu icin söylüyorum..

Bu arada icime hafif depresif bir pollyanna kacti, asiri inancli bir haldeyim. Bi yandan da yok galiba yine kendimi kandiriyorum diyorum.
Velhasil bir yanim oradan oraya ziplayan masal kahramani pitircik bir yanim hic bir masal'da yer bulamayan kötü cadi, icimi kemiren bu dengesizligin aq!

Bu hayalperestligim icimde secret yapma istegi uyandiricak derecede, ama evren bana secteri cekecek diye korkuyorum..

Read full post »

Aksam oldu hüzünlendim ben yine..

Sarapci bana kendi cektigi bir kac fotograf yolladi, istanbul'dan kareler. Icim ciz etti.
Facebooka girdim, su kafama taktigim adam varya (hani bana kendimi gerizekali gibi his ettiren) o yedi yil önce deliler gibi asik oldugu kadini gördügünü yazmis. Icim ciz etti.

Üstüne babam Müzeyyen Senar'dan bir sarki acti, bu sefer cigerim yandi.

Read full post »

Pastel renklerden bir dünya!

Yogun israrlarim üzeri arkadasima blog actirtmayi basardim..
Ilk yazisini yazarken ki yorumuna kopmakla birlikte derin düsüncelere daldim..

-Ben simdi ne yazicam lan? Sanki kendi kendime konusuyorum.


Istese güzel seyler yazicagini biliyorum, umarim hemen bikmaz :)

http://pastel-renkler.blogspot.com/

Read full post »

Benden korktugunu söyleme, ciddiye alirim bak!

Hani hep anlatirim ya: Kimsesiz bosluklar, yikilip yerden kalkmaya zaman bulamamalar, cekilen acilar, pazarlik payi olmayan dayatmalar. Karamsarliklariya, celiskileriyle, genc kizligima benzer bir sayfa önüme cikinca, ilgilendim. Eger yanilmamissam, hoslanirsin diye sana da bir kismini..

O yillarin aklimda kalan tekdüze, iyi yorumlanmamis can sikici benzerliklerinden kosu ati gibi kaciyorum, icimin karmasasi, ara sokaklarin üstüme yigilan darligini cekemiyor. Genis bulvarlarin kalabaligini ariyorum, aramak zorundayim da. Ayni yüz, ayni ses, ayni adimlarla varilan ayni yerler, ayni koku, calan zillere acilan ayni kapilar, hep ayni yatakta, hep ayni yalanlara katlanamiyorum. Söylenen yeniler en azindan beni oyaliyor. Eskiler üstü kabuk tutmus yaralara benziyor. Tutup kaldirdiginda kaniyor, kendi halinde biraktiginda izi de pek kolay silinemiyor.

Asil mizmiz suya sabuna dokunmayan, olanla yetinip olmasi gerekeni aramayan, caliya dolanmak yerine kiyidan dolanmayi yeg tutan pisirikliklardan, etliye sütlüye karismayan ciliz kaburgali yilginliklardan, hep ayni düzlem üzerinde yürüyen adimlamardan kork. Onlar ne savasmayi becerebilirler, ne de baris yapmada cabuklasmayi. Baslamalari, bitislerinden daha renksizdir. Denge diye tutturduklari, baskalasmaya gücü yetmeyen tembelliklerin ürünüdür aslinda.

*M. Necati Ülgen - Alti dokuzluk hayatlar

Read full post »