19.10.2010

Biri bana kendimden nasil kurtulacagimi anlatsin!

2 vidividi
Benim nerede yasadigimin bi önemi yokmus.. Zaten biseylere baglanma ya da ait olma gibi bir sorunum var. Baglanmadan ziyade ait olmak. Her ne kadar sonsuz bir özgürlük olsa da bu, insan kendini koyacak yer ariyor.. Buraya alisip adapte olmam hic zaman almadi.. Ailem tasindigi icin pismanliklar icinde bogusuyor, yeni yeni planlar üretip kendilerine yeni maceralar ariyorlar (!) Annem ve babamin 10 yasinda simarik cocuklardan hic bir farki yok.. Her seyi mahf edip birilerinin gelip onlari kurtarmasini bekliyorlar, bu ''birileri'' de benim..
Benim de kendime bile bi faydam yok.. O cinsten biriyim..

Kafayi türkiyeye gitmekle bozmus durumdayim.. Eskiden de gitmek isterdim ama meraktandi o.. Sadece merak ediyordum.. Simdi nedense icinde biraz da özlem serpistirildi.. Insan hic görmedigi bi yeri özler mi?
Bu türkiyeye gitme arzusunun bende cogalmasinin sebebi sanirim su ''benimle hic konusmayan adam''la ilgili.. Hani o orada ya, belki gidersem karsilasiriz diye aptal bir umut var icimde.. Karsilasacagimizdan eminimde, bu karsilasmanin bi ise yaramiyacagindan da eminim.. Ya bi sevgilisi olursa falan diye korkuyorum resmen, ve bunlari düsündükce iyice korkuyorum! Ben hic görmedigim birine bukadar takinti olmak istemiyorum!
Zor olan hayatimi iyice zorlastirmakta olan basarim gözlerimi yasartiyor!! Sanki hic bir yere gitmeyen etrafi cevirili bir gölün icinde gibiyim, hatta o göl gibiyim..
Read full post »

7.10.2010

Son

0 vidividi
ah sonlar! Bugün burada hersey ''son''. Yarin hersey yeni. Ama tüm yeniliklere inat taze degil, temiz degil ak degil.. sadece istenmeyen bir cocuk misali suclu ve fazlalik.. Gecmis zamani düsündükce fark ediyorum ki bu sonbaharlar hep bisey alip vermis, hep biseyler olmus ama hicbiri kalici olmamis.. Tahminimce bu kez yine kalici degil, ama icimde kalici biseyler isteyen patetik bir sanci var.. Biyerlere ait olma sorunumu gidermesi gerektigini deli gibi isteyen bir sizinti var.. Sizintilarim sancilarim, kendileriyle celismekteler.. Cünkü biyerlere ait olamamaktan duydugum memnuniyeti diger anormal duygularimdan hep ap ayri bir yere koydum, o bir nevi özgürlügün kapi araligiydi.. Simdi ne oldugunu bilmedigim, nereye cikacagini kestiremedigim seylere basliyorum. Plan kurmuyor degilim, ama bi de biliyorum ki benim dengesizligim hicbir planimi tutturmadi bugüne kadar.. Ondan bu sefer hic bir sey bilmiyorum! Simdi en sevdiklerimden melankolime sarilmis, lan bu sefer bi plani tuttururum galiba diye düsünerekten gecmisimi atmak isteyerek toparlaniyorum ve yarin gidiyorum.

  Bugün burada hersey cok fazla ''son''. Hemde cok fazla.
Read full post »
0 vidividi
Bu tasinma cok pis bisey.. Topla topla bitmiyor.. Ha yanlis anlasilmasin, esyalari toplamak uzun sürmüyor, pek bisey yok zaten.. kafami topluyorum, duygularimi topluyorum kendimi toparliyorum olmuyor.. Olmuyor ben istemiyorum.. Aslinda nerede yasadigimin pek bi önemi yok, bu sehirde yasamak istememin tek sebebi en yakin arkadasim.. Daha dogrusu tek arkadasim, simdi o olmadan ne yapicam ben? Ama neyse ki bazi seyleri hic degismez, ne olursa olsun en yakin arkadas en yakin arkadasdir! Bitanedir o! En yakin arkadaslariniza iyi bakin! Zaten genel de kendilerinden bitane bulunur insanda, ona da insan gözü gibi bakmali :)

Esyalari toplarken 2003'den kalma bi deftere rastladim.. Sonra da yirtip attim.. O zamanlar o defterin hep bende kalacagini, yaslandigim da anilarim arasinda yer alacagini düsünürdüm.. Simdi okudum da ne sacma salak seyler yazmisim.. Ne melankolikmisim allahim! Ve sadece 14 yasindaydim o zaman! Gizli emoluk mu bulasmis ne olmus bana.. Kendimden tiksindim resmen.. Icin de kendi yazdigim cok az sey vardi, cogunlukla ordan burdan siir, sarki toplayip biseyler yapmisim. Yapmaz olaymisim! Simdi birgun ölürsem ve bu defter birinin eline gecerse hakkimda ne düsünür diye panige kapildim resmen, yada daha fena defter biyerlerde kalsa üzerinden yüz yillar gecse ve sonra bulunsa. Zaten icinde salak internett sitelerinden taninmamis yazarlarin yazmis oldugu arabesk siirler var. Hepsini benim yazdigimi düsünürlerse, ya yüzyillar sonra bilmem nezamandan kalan mesur olamamis bir sairin salak siirleri diye biyerlerde yayinlanip bana gülerlerse.. Olur mu olur anasini satim! Tamam abartmanin b.kunu cikarttim farkindayim, ama en azindan kendi yasliligima öyle bir ani götürmek istemedim. Cocukken cok arabesk duygular icerisindeymisim, simdi daha ''entelektüel'' hayallerim var.  (kendine gülmek)

Eksi'de insanin icini bir anda acitan sözler basligina girdim, bi söz okudum.. icim acidi..

''ben,sevmeyi beceremedim. belki de sevilmeyi.. benim, sevmeye engel evcil acılarım vardı.''





Read full post »
Blogger tarafından desteklenmektedir.