21.09.2010

''sen baska seyler sanki, benim sandiklarim yalan olsun''

1 vidividi


Kendimi sasirtmiyorum hic.. ben degismeye neden bukadar karsiyim anlam veremiyorum.. yine herseyi cok zorlastiriyorum kendim icin ve sonumu cok acik görür gibiyim..
hep kendi sucum..
suc islemiyorum ama bir suc varmis gibi onu kendime yukluyorum..
yada kendime haksizlik yapiyorum, ama uzerinde hak kurabilecegim biseyde olmadigina göre o da degil..
kendime ne oldugunu bilmedigim bisey yapiyorum..
ve bu sefer canim acimiyor, cunku hic olmadigim kadar farkindayim ne yaptigimin..
sadece neyin farkinda oldugumu bilmiyorum..
artik hersey daha hizli oluyor.. hicbiseyin inceligini dusunmeden gelip geciyor..
sanki sabah olmadan aksam oluyor.. sanki hic sabah olmuyor..
biseylerin gectigini his ediyorum ama bu gecen hayat degilmis gibi..
sanki film izliyorum ve film bitmeden televizyonu kapatiyorum..
sanki filmin sonundan korkuyorum..
sanki filmin sonunu onceden izlemisim gibi, izlersem filmin anlaminin kacmasindan korkuyorum..
sanki korkuyorum..


16. Eylul.2009'da yazilmis bir yazi.. Tam 1 sene 5 gün sonra ayni seyleri his etmek.. Hayat kendini tekrarliyor mu ne?

Read full post »

20.09.2010

Gri

0 vidividi
Benim yaziya baslama gibi bir sorunum var, basladikdan sonra gerisi geliyor da baslayana kadar bos bos havalara bakiyorum.. Okulda da öyleydi yazinin ilk 4 satirini yazdikdan sonra gerisi en fazla 1 saat sürerdi. O ilk 4 satiri bulmak 1 küsür saat..
Yazdiklarim pek beyenilirdi okulda, orta okul da ögretmenler birbirine okuturdu. Bunu övünmek icin söylemiyorum dersem sakin inanma, her insan gibi bende caktirmadan becere bildiklerimi göstermeye calisiyorum iste.. Ama bende bisey oldu, büyüdükce o yazma kapasitesi gitti.. Yerini tuhaf bi tembellik, mizmizlik, bu ne lan'cilik aldi.. Eski bloguma biseyler yazdigim da bunu okuyan neresiyle gülüyordur acaba diye düsünürdüm.. Bide  duygularim köreldi, dolayisiyla kendimi ifade edemiyorum edebildigim gibi.. Eskiden daha duygu yüklü (allahim e igrenc bi kelime) yazilar yazabilirdim, simdi olmuyor.. duygularim da ifade etme yetenegimle beraber icine edildi, artik edemiyorum ifade ettigim gibi icine.

Bu gün sahile inip kulagim da anathema elimde sigara yürüyüs yaptikdan sonra denize daldim.. Ben öyle sim siyah oturmusken orda renkli renkli insanlar bisikletleriyle gecip görüntü kirliligi yapsa da bikac fotograf cektim. Artik buraya biseyler yazarken kendi cektiklerimi koymaya calisim lan diye bir düsünceye kapildim.. Bakalim kiytirik telefonumla cekebildiklerim ne kadar güzel olucak.. Tasinmadan önce ki son özgürlüklerim bunlar, tasindikdan sonra artik babam tasindigimiz sehrin yarisini tanidigi icin bu saate ne isin var disardalar baslicak.. ama onlar mutlu ya, bende mutluyum..


ve hic bir faydasi olmayan bir arayis baslar. dizlerini döver umutlarin, tüm illuzyonlardan daha aldatici bir isik yanar, sen gözlerini baglar isiga yürürsün. kendine ''göz göre göre'' ihanet etme diye..





Read full post »

13.09.2010

robin hood gibiyiz, neseden calip kedere veriyoruz..

2 vidividi
Babam icin biseyler tercume etmek kadar eziyet veren bisey yok. Adam türkce uzun uzun mektuplar yazar sonra bana verir al bunu harfi harfine tercume et diye. Bir dilden baska bir dile harfi harfine tercume mumkun degil dedigim de ''sen ne anlarsin, basima profesor kesildin cevir diyorsam cevir'' diyip beni icin de birsuru turkce tabirler bulunan, hatta turkcesi bile dogru olmayan kelimelerle bas basa birakir. Hatta bazen icin de atasözleri bile bulunur ki vay halime, vay ki ne vay! Ama alistim artik, her nekadar sacma olsa da istedigi gibi yapiyorum soran olursa da tercumana cevirttim de diyorum. Suan norvecin cesitli kurumlarin da turkce tabirler kullanilmis, norveccelestirilmis bir turkceyle benim tarafimdan yazilmis mektuplar var..

Tasiniyoruz. 2 yildir ailem buranin baskentine yakin tasinmak icin beni hergun en az 3 ev sahibini aramaya zorluyorlar. Ve tabi sartlari var, önce ev sahibi evi bizden baskasina vermemeye soz vericek sonra biz gidip bakicaz sonra begenirlerse tutucaklar. Öyle birini bulmak 2 yil sürdü. Simdi tasiniyoruz.. yavas yavas alismistim buraya, benimsemistim buralari, simdi yine herzaman oldugu gibi tasiniyoruz. Cocukken de böyleydi biyere giderdik baslar da sevmezdim, sonra tam benimsemeye baslamisken gitmek zorunda kalirdik. Sonra bu bende aliskanlik haline geldi norvece ilk geldigimiz de 1 bucuk yil ayni yerde yasamak zorunda kaldik. O ne cileydi oyle! Alismis kudurmustan beterdir derler ya, dogruymus. Ailecek depresyona girdik.. Simdi yine gitme, yine bilinmezlikler. Ve birsuru sorun cikicak, yine hepsiyle ben ilgilenicem.. oof of.. Hayat rutine bagladi diyordum bide, heh al sana degisiklik! Git simdi beynin sey edile edile ugras butun sorunlarla..

Read full post »

4.09.2010

bu hayat bize dar ama bosver, ''yasadikca acilir'' diyor bastezgahtar.

0 vidividi
Ise cok alistim.. Kücük sirin bir pastane, genel de ayni müsteriler gelir.. genel olarak onlar da sirin insanlar.. genel olarak hersey kücük ve sirin..
Bi tanidigimin aracigiyla kücük bir tiyatro grubuna üye olucaktim.. bu gün mail gelmis onlardan, kücük bir gösteri yapicaklarmis ve kücük rollere ihtiyaclari varmis.. 5-6 kisi, cadi oynayabilecek.. 16 yasinin üstünde..
Kafami karistirmamaliyim.. gitmemeliyim oraya!

En son aile kavgasindan sonra icimde bir bosluk olustu, zamanla benimsedim bu boslugu (zamanla dedigim bikac gün). Baslarda acayip canimi sikiyordu, simdi baristim boslukla.. Tam tarif edemedigim bir duygu aslinda, böyle bütün hayallerimi falan aldi yuttu.. Simdi hayatin rutine baglamasi bile canimi sikmiyor.. Hicbirsey fark etmiyor gibi.. Kücük ve sirin..

Kücük ve sirin olan hersey cok sinir bozucu! (yazi bana uysun diye, illa bisey sinirimi bozmali)

 ''quiero dejar de amor pensar
se que mi tormenta
no la pueda comparar
tristesa y soledad
y mia lo curao
amor y llorar siempre a margura
y lo comparacion tengo''
Read full post »
Blogger tarafından desteklenmektedir.