Bu tasinma cok pis bisey.. Topla topla bitmiyor.. Ha yanlis anlasilmasin, esyalari toplamak uzun sürmüyor, pek bisey yok zaten.. kafami topluyorum, duygularimi topluyorum kendimi toparliyorum olmuyor.. Olmuyor ben istemiyorum.. Aslinda nerede yasadigimin pek bi önemi yok, bu sehirde yasamak istememin tek sebebi en yakin arkadasim.. Daha dogrusu tek arkadasim, simdi o olmadan ne yapicam ben? Ama neyse ki bazi seyleri hic degismez, ne olursa olsun en yakin arkadas en yakin arkadasdir! Bitanedir o! En yakin arkadaslariniza iyi bakin! Zaten genel de kendilerinden bitane bulunur insanda, ona da insan gözü gibi bakmali :)

Esyalari toplarken 2003'den kalma bi deftere rastladim.. Sonra da yirtip attim.. O zamanlar o defterin hep bende kalacagini, yaslandigim da anilarim arasinda yer alacagini düsünürdüm.. Simdi okudum da ne sacma salak seyler yazmisim.. Ne melankolikmisim allahim! Ve sadece 14 yasindaydim o zaman! Gizli emoluk mu bulasmis ne olmus bana.. Kendimden tiksindim resmen.. Icin de kendi yazdigim cok az sey vardi, cogunlukla ordan burdan siir, sarki toplayip biseyler yapmisim. Yapmaz olaymisim! Simdi birgun ölürsem ve bu defter birinin eline gecerse hakkimda ne düsünür diye panige kapildim resmen, yada daha fena defter biyerlerde kalsa üzerinden yüz yillar gecse ve sonra bulunsa. Zaten icinde salak internett sitelerinden taninmamis yazarlarin yazmis oldugu arabesk siirler var. Hepsini benim yazdigimi düsünürlerse, ya yüzyillar sonra bilmem nezamandan kalan mesur olamamis bir sairin salak siirleri diye biyerlerde yayinlanip bana gülerlerse.. Olur mu olur anasini satim! Tamam abartmanin b.kunu cikarttim farkindayim, ama en azindan kendi yasliligima öyle bir ani götürmek istemedim. Cocukken cok arabesk duygular icerisindeymisim, simdi daha ''entelektüel'' hayallerim var.  (kendine gülmek)

Eksi'de insanin icini bir anda acitan sözler basligina girdim, bi söz okudum.. icim acidi..

''ben,sevmeyi beceremedim. belki de sevilmeyi.. benim, sevmeye engel evcil acılarım vardı.''