''Yas ilerledikce'' olan seylerden nefret ediyorum artik.. O cocukca heyecanlari deli gibi özlüyorum, hani mesela sevdigin bir televizyon programi icin gün saymayi; o gün geldiginde hazirlik yapmayi.. ya da mesela arkadaslarla plan yapmayi, planin gerceklesmesi degil plani yaparken bile deli gibi sevinmeyi.. birini cocukca bir heyecanla gizliden seve bilmeyi, salak salak gülümsemeyi.. hani o icinin icine sigmamasi hali, hani dünyanin kücük geldigi o anlar. O zaman huzursuz eden sonradan düsününce ah ettiren o anlar. Bir seylere gercekten inanmayi, gecmisin ne kadar karanlik olsa da gelecegi düsünürken gözlerinin isiktan acimasini.. özledim.. cok özledim.. burdan bakinca o anlari özlüyorum, ilerdede bu anlari özleyecegim biliyorum.. hepsini toplasam, baska bir hayati özlüyorum, bununda bilincindeyim..Bundan sonra bir cok sey eskisi gibi olmayacak.. cünkü her ne kadar su bahs ettigim seyleri özlesemde ben cogu zaman bir seyleri özlemeyide özlüyorum.. Bu duygusuzluk bencilligimi iyice körüklüyor..
2 vidividi:
herşey güzel olacak, özlemlerde yerini tatlı anılara bırakacak.
yani, bi slogan gibi oldu ama güzelde oldu sanki.
Umarim.. :)
Yorum Gönder