Kendimi uzaktan seyrediyorum derler ya onu bile yapmadigimi fark ediyorum. Hayat bir hicten ibaret.
Yok bir hayatim. gercekten bak. ondan bende ki melankoli boyle pezevenk pembesi bir gomlek gibi siritiyor. Ondan bu gamli kederli kimlik bunalimina girmis gibi ergen hallerim. Ondan bu tam her seyi oldugu gibi kabullenirken birden aman cekip gideyim/kendimi kopruden atayimlarda dolanan ruh halim. Kopruden atlasam diyorum bazen duruyorum basinda bakiyorum boyle, arabalar geciyor birinin uzerine duserim diyorum. Tam o araya atlasam diyorum hani seritlerin ayrildigi yere orayada beyinsizler guzel dursun diye ot ekmisler ölmem falan isin ucunda rezil olmak var. Intihar edipte olmezsem rezil olurum diye dusunurum, basimda birsuru psikolog miymiymiy ''intihar bir yardim cigligidir'' diyecek. sittir! siz oraya o otlari ekmeseydiniz ben son cigligimi atlarken atacaktim bikere! ben yardim istemiyorum yasamak istiyorum, ya da olmek.
arafta kalmis gibi hava deliklerinden bazen ölümü bazen de hayati görmek istemiyorum.
0 vidividi:
Yorum Gönder