10.07.2010

Susmak.. Benim lugatimda yalnizlikla esdeger..
Secilmis, secmis mi bilmiyorum, ki ben kendimi hep secen olarak bilecek kadar özgüvene asik biriyimdir aslinda... ama bu sefer bilmiyorum..
Gözümü kör eden istekler var icimde, ama baktiklarim cok büyük oldugundan gözüm tamamen kör olamiyor..

sözcüklerim varmiyor uzaklarina
birer birer düsüyor bütün öpmelerim
agir yenilgiler alarak...


Yenilgiler.. hem de en agirindan.. yok canim hic yenilmemisimdir ben, sadece yanilmisimdir en fazla.. daha ölmemis ya bedenim, yenilmis gibi gözükmüyor en azindan.. ruhumu sorma, bana küseli cok oldu.. simdi selamimi bile almiyor, iyi mi kötü mü bilmem..
sözcüklerimi sustugumdan beri bi ruhum duyuyor, ama bana küs ya kendi kendime konusuyorum sürekli..

adresinde yoklugunu kiyamet bilerek
sadece susarak özlüyorum seni
hic tanimadan, ne garip...

Garip degil mi? hem de cok.. belki de ruhum küs oldugundan gidiyor o tanimadiklarima, sonra geri geldigin de özlemlerini de beraberin de getiriyor.. yoksa benim ruhum ruh hastasi mi?

islik calan zamanlardan gelmistim,
bilirim bulutlari eskitmenin güzelligini,
zaman, o zaman degil simdi
günes yine dogar bu kente,
ama gözlerin.. gözlerin..

Zaman simdi hicbir zaman.. zaman hickimse, hicbirsey.. zaman hayal bile degil.. ''o zaman'' hic degil, olmasin da.. unutmak istedigim okadar cok ''o zaman'' var ki.. icinden bitürlü cikamadigim okadar cok ''o zaman'' var ki.. sözcüklerim de kaldi ''o zaman''da ne uzaklarinda, ne de ardinda..


Sadece susarak özlemek..


0 vidividi:

Blogger tarafından desteklenmektedir.